Fałszywe wybicie, fałszywa bariera

2.3. STOP HUNTING

– łapanie stop lossów podczas fałszywych wybić

Stop hunting, czyli łapanie stop lossów lub zastawianie pułapki na stop lossy innych (pomniejszych) graczy to dość szerokie określenie. Skupimy się tutaj na najprostszej metodzie polowania na stopy. Będzie to fałszywe wybicie. Fałszywym wybiciem będziemy nazywali stanowcze przejście przez fałszywą barierę, którą będzie po prostu strefa horyzontalna, a potem szybki powrót.

Aby to lepiej zrozumieć musimy ponownie zajrzeć do umysłu przeciętnego gracza. Przeciętny gracz tzw. retail trader rozróżnia rynek w trendzie oraz rynek w konsolidacji. Rozumie, że są to dwie osobne fazy rynku. Oczywiście nie wie o tym, że każdy trend to efekt jakiejś konsolidacji, w której duży gracz niezauważenie otwiera swoje pozycje. A trend to już jedynie wynik tego, że np. wykupiony rynek nie będzie spadał. A ten, kto kupił będzie od teraz sprzedawał coraz wyżej windując rynek w górę. NIE! Przeciętny gracz tego nie wie. Nauczono go, że są dwie osobne fazy rynku, nie wiadomo skąd się one wzięły i tyle.

Najprościej przeprowadzić manipulację na rynku konsolidującym się. Mamy tutaj 2 typy inwestorów:

• grający wewnątrz konsolidacji, najczęściej na odbicie na 3
• grający breakouty, czyli wybicia z zakresu konsolidacji

Przeprowadzając manipulację, dostawca płynności będzie próbował wygryźć z rynku obie grupy przeciętnych inwestorów. Popatrzmy na przykład z rynku Euro – Jena:

Przykład 1: EURJPY, M15, 24.-27.07.2018

Na rysunku, kolorem pomarańczowym oznaczyliśmy strefę wsparcia i oporu, co razem daje nam konsolidację. No OK na rysunku już widać, co się wydarzyło później, ale gdy użyjemy wyobraźni w trakcie powstawania wykresu zobaczymy tylko ten fragment:

Nie widząc tego, co wydarzyło się później, sytuacja wygląda bardzo prowzrostowo. Nawet na wolumenie widać spore zainteresowanie walorem. Price Action uczy, aby w takiej sytuacji najlepiej poczekać na podwójne dno, które oczywiście powstało w trakcie formowania się tej dużej świecy przy oznaczeniu cyfrą „3.” (rysunek wcześniejszy). Był tam wtedy największy wolumen. Mali kupowali, a duży sprzedawał.

Aby uwydatnić dominację kupujących nad sprzedającymi, pokazano na rys. 2.3.1. pod wykresem wolumenu w osobnym oknie (na samym dole) histogram ask – bid tzw. delta, czyli wolumen różnicowy przedstawiający rozdzielenie kupna i sprzedaży, czyli transakcje po cenie ask i transakcje po cenie bid – osobno. W zaznaczonym na niebiesko kółku widać zielone słupki histogramu. Oznacza to, że więcej transakcji zawierano po cenie bid, aniżeli ask. Co jest równoznaczne stwierdzeniu, że większym zainteresowaniem na rynku cieszyły się oferty kupna aniżeli sprzedaży.

Wniosek jest taki, że gdy przewaga kupujących jest znaczna to opłaca się zepchnąć rynek niżej wpędzając większość w straty, a najlepiej zabrać ich stop lossy i się odwrócić w kierunku przeciwnym.

Czym jeszcze może być ten nagły spadek? Gdy już rynek schodzi coraz niżej, zauważyć by należało, że stop loss chroniący pozycję buy kupna jest tak naprawdę oczekującym zleceniem sprzedaży, a dokładniej jest to sell stop. Gdy rynek napędzany teraz tymi zleceniami sprzedaży spada coraz niżej i niżej, dociera w końcu do miejsca, gdzie wyczerpuje się pula zleceń sell stop, czyli stop lossów dla longów (dno). W całym tym ruchu odbierającym sprzedawane papiery, a więc kupującym (po promocyjnej cenie), był duży gracz, czyli nasz dostawca płynności. On teraz jest kupującym, a patrząc po wolumenie kupił dużo. Większość przeciętnych graczy szybko zdążyła się wyprzedać. W pewnym momencie, gdy brakuje świeżej krwi na rynku, czyli kończą się zlecenia stop loss (sell stop), rynek jest już gotowy do wzrostów. Duży gracz wystawia siatkę zleceń sprzedaży po coraz wyższych cenach. Cena jest windowana, a więc przesuwana do góry. Rysuje się coś w stylu korekty. Spójrzcie jaka teraz jest sytuacja:

Zauważcie proszę, że mamy pięciofalową strukturę spadkową będącą impulsem spadkowym (czerwone linie) po czym osiągamy pełną strukturę korekcyjną (zielone linie).

Patrząc pod kątem technik Price Action (PA) mamy zasadę zmiany biegunów. Przełamane wsparcie jest teraz oporem.

W strefie jest formacja świecowa pin bara, (czerwona strzałka), co wzmacnia charakter spadkowy całej sytuacji.

Aby dodać animuszu do naszej rewelacyjnej pozycji na spadki wykonajmy jeszcze pomiary Fibonacciego. Ideałem by było jakby korekta zniosła 38,2%, 50% lub 61,8% poprzedniego impulsu.

Popatrzmy na kolejny rysunek:

Z pomiarów wyszło, że rynek wymownym pin barem zrespektował poziom 50% i to niemal punkt w punkt (czerwona strzałka).

Oprócz pin bara, mamy trójświecową formację gwiazdy polarnej. Tak, jak na rysunku poniżej:

Podsumowując argumenty przemawiające za spadkami na podstawie technik wynikłych z dobrze znanej analizy technicznej nie sposób tu było nie sprzedać. Tylko przycisk SELL mógł zostać użyty.

—————————————————————————————————————–

Zdumiewające jest za jakiego głupka uważamy mądrzejszego od nas przeciwnika!

—————————————————————————————————————–

Sytuacje nazbyt oczywiste, wręcz trywialne są najlepsze do przeprowadzenia manipulacji, gdyż najwięcej ludzi je widzi. Każdy przeciętny gracz ma wybujałe ego i uważa się za drugiego Larrego Williamsa .[1]

Kontynuując, następuje potężny wzrost jedną świecą docierający aż do górnego ograniczenia strefy akumulacji. A więc co? No skoro rynek z impetem ruszył do ograniczenia strefy konsolidacji to znaczy, że sforsujemy tą strefę i wejdziemy w piękny trend wzrostowy. Jak dotąd nie mieliśmy racji. Ale było minęło. Teraz sytuacja się już zdeklarowała. To nieważne co było przed chwilą. Liczy się tylko i wyłącznie fakt, że zaraz będą wzrosty, a my o tym wiemy. Widzimy już pierwszy impuls, który jest tylko zapowiedzią tego pięknego ruchu. W końcu się odegramy za tego stop lossa. Plan zatem jest taki, że nad strefą kupujemy. Przecież oczywistym jest, że nadchodzący trend da nam co najmniej 500 pipsów i to jeszcze dziś. Będzie czym się chwalić na forum i u znajomych. Jak widać na rys. 2.3.1. potężny wolumen wskazuje wybrania w dołkach. Sforsowany opór podkreśla impet. Rozjechana korekta jest silnym sygnałem w przeciwnym kierunku, czyli wzrosty. A olbrzymia świeca marubozu rozwiewa wątpliwości na temat nadchodzących wzrostów.

[1] Larry Williams w 1987. roku wygrał zawody o tytuł mistrza świata w tradingu z rekordem niepobitym do dziś ponad 11 000% w ciągu roku

Podobne myśli ma wielu początkujących, a nawet średnio-zaawansowanych samozwańczych traderów. Zauważ proszę 2 najprostsze kontr – argumenty. Od dołków zrobiliśmy już całą szerokość bandy zmienności. Dalsze wzrosty, które miały przestrzelić górne ograniczenie bandy zmienności (gruba, pomarańczowa, górna linia) są zatem mało prawdopodobne. Jesteśmy blisko zasięgu ADR.

—————————————————————————————————————–

            ADR (Average Daily Range) jest to średni dzienny zakres ruchu. Obliczany statystycznie najczęściej z 10 tygodni. Jest to metoda pomiaru zasięgu w ciągu dnia pomiędzy wartościami ekstremalnymi. Sensem ADR są limity dilera walutowego (diler a dostawca płynności to synonimy). Dostawca płynności też ma swoje limity, o ile punktów może w danym czasie przesunąć rynek.

—————————————————————————————————————–

Wyjątkowo nagłośnione w mediach głównego nurtu wydarzenia mogą wynieść trzykrotność ADR jak np. w przypadku akcji medialnej „America will be great again”, gdy wybory prezydenckie w USA wygrał Donald Trump. Była to manipulacja typu PUMP AND DUMP o której jeszcze będziemy mówić. W przypadku podwójnego ADR zmienia się najprawdopodobniej zmienność w średnim terminie. Tak jak np. zmienność DAX-a od 1. do 19. października 2017. roku była najgorsza w całym roku. Akcja medialna „Katalonia” wyzwoliła zmienność w dniu 19.10.2017. Większa zmienność się utrzymywała przez kilka tygodni. Podwyższone ADR mogą też pochodzić z publikacji ważnych danych makroekonomicznych np. NFP (dane z rynku pracy, pay – rolls).

Jest wiele źródeł wiedzy o ADR. Przyjrzymy się jednemu z nich:

Na samym dole jest interesujący nas EURJPY.

ADR = 96 pipsów

Jest to przybliżona liczba pipsów ,o które statystycznie interesujący nas rynek przejdzie drogę od minimum do maksimum lub odwrotnie, w ciągu dnia. Mowa o amplitudzie ruchu. Bez znaczenia czy w górę czy w dół., Chodzi tylko o rozpiętość ruchu.

Rozumując logicznie, jeśli diler walutowy zajmuje się w olbrzymim uproszczeniu rysowaniem wykresu, narysował już ruch na niemal cały swój limit, który w danym dniu może wykorzystać. To co mu pozostaje? Prosić przełożonych o zwiększenie limitów? Może to zrobić. Tylko po co? Każdy już te wzrosty widzi. Kontynuacja byłaby naturalna dla przeciętnego Kowalskiego. A na tym by nasz diler nic nie zarobił. Musi zaskoczyć rynek. A zaskoczyć może spadkami. Ale pojawia się pytanie jak zrobić spadki? Należy w tym celu nabrać traderów grających breakouty, że dochodzi do wybicia z konsolidacji. I na tym fałszywym wybiciu w miejscu, w którym leżą ich stop lossy odwrócić się. I właśnie taki zabieg został uczyniony, co dobrze widać na poniższym zdjęciu.

Manipulacja spreadem

MANIPULACJA SPREADEM

Powyżej skupiliśmy się na osobach z nastawieniem prowzrostowym, ale byli tam również ci, co planowali grać na krótko. W górnej strefie konsolidacji byli zainteresowani zarówno wybiciem jak i odbiciem. Należało również tutaj wykluczyć z gry obie grupy traderów. Tak jak na rysunku poniżej:

W dwóch dużych okręgach nad górną strefą konsolidacji podpisanych „SL hunting” nabrano dwie grupy inwestorów. Wchodzili tutaj grający na wybicie. A grający na powrót do przeciwległej strefy konsolidacji (dolnej) oddawali swoje pozycje na stop lossach.

—————————————————————————————————————–

W kwestii stop lossów: należy do poziomu SL doliczyć spread pamiętając, że na dołkach i szczytach, a także podczas publikacji danych makro spread jest znacząco powiększany. Manipulacja spreadem w takich szczególnych miejscach ma za zadanie wyrzucić z rynku mniejszych graczy.

—————————————————————————————————————–

Mając na uwadze to, co w tabelce powyżej należy zauważyć, że każde takie fałszywe wybicie w praktyce jest większe niż wynikałoby to z wykresu. Jak mierzymy spread? Jest to różnica między ceną ask oraz bid.

Tak wygląda spread na wykresie tickowym (przyciskasz w MT4 klawisz F9).

Broker raczej się nie przyzna do tego, o ile zmienia się u niego spread w istotnych miejscach zwrotnych lub podczas publikacji danych makro. Chętnie przyzna, że spread wacha się między 1 a 2 pipsy. Ale że podczas danych lub miejsc manipulacji jest to już 5 – 10 pipsów to o tym będzie milczał.

Najprościej zaznaczyć sobie przed danymi lub miejscem manipulacyjnym na wykresie obie linie i ask i bid i nagrać filmik będący zrzutem ekranu jak to się zmienia. Można też wykorzystać skrypt, który wychwyci każdą zmianę spreadu i zanotuje to w pliku z rozszerzeniem .log.

Poniżej przykładowy wykres ze strony fxblue.com pokazujący jak zmieniał się spread na wykresie USDJPY w przeciągu kilku dni na interwale M15 u brokera Saxo:

Dlaczego spread jest taki ważny? Jeżeli mamy stop loss nad szczytem 10 pipsów, a cena docierając do tego szczytu ceną bid (wykres najczęściej jest tworzony w oparciu jedynie o cenę bid) to rynek może dotrzeć w sposób „niewidzialny” do naszego stop lossa. Mimo, że szczyt był 10 pipsów niżej. Ale cena tam dotarła, czyli rynek tam dotarł ceną ask (ta wyższa). Zabrał stopa i zawrócił. I wtedy lament, że broker nas oszukał. Niekoniecznie. Diler (i/lub broker) tam przeprowadził manipulację spreadem. Jest to wciąż popularna zagrywka u większości brokerów. A może i nawet u wszystkich. Warto mieć na wykresie obie ceny i ask i bid i od razu gołym okiem widać czy zmienność pozwala nam w ogóle grać.

Spójrzmy na przykład z rynku złota:

A po chwili:

Obok przedstawiono 2 screeny z rynku złota o różnicy 3 minut pomiędzy nimi. Broker: Admiral Markets, interwał M1, godzina: 17:00 z minutami. Na pierwszym rysunku cena ask jest powyżej wykresu (ceny bid) o wielkość spreadu, która tutaj wynosi: 230 ticków. Jeśli Wasz stop loss byłby wewnątrz tej wartości (cena bid + 230 ticków) to pozycja została by zamknięta na stracie o wielkości wcześniej zdefiniowanego stop lossa. Tym nie mniej pomysł otwarcia pozycji krótkiej na wzrostowej świecy byłby dobry, co widać na kolejnym rysunku.

Małe sprostowanie do rysunku poniżej. Największe skoki spreadu występują w okolicy godziny 23:00 kiedy to zamyka się dzień na rynku FOREX. Jest to w miarę naturalne i o ten efekt nam nie chodzi. Zwróćmy uwagę na inną sytuację:

Był to 15.08.2018 godzina 14:30. Spoglądamy na kalendarz:

Dane były zaskakujące. Dobre i złe, ale o sporej różnicy między oczekiwaną wartością, a opublikowaną wartością. Wzrost zmienności na rynku miałby logiczne uzasadnienie. Zobaczmy co na wykresie USDJPY działo się właśnie wtedy:

Był to moment (pomarańczowy kwadrat przy dolnej, zielonej linii trendu) gwałtownego wyłamania się ceny z trendu wzrostowego. Najpierw cena markowała próbę powrotu do wnętrza kanału wzrostowego, po czym odwróciła się i runęła w dół przekraczając nieznacznie dolną bandę kanału zmienności (uwielbiam takie sygnały do gry). Jest wiele metod wyznaczania trendu. Na powyższym rysunku użyłem co najmniej 3 różnych. W trendzie ważniejsze jest zrozumienie tego, co go tworzy, aniżeli to jak poprowadzić linie kanału, które i tak będą subiektywnie wyznaczone, a więc małowartościowe.

Na rysunku zaznaczono również dwie metody wyznaczania wcześniej omówionego ADR, czyli pomiar zakresu wahań cen. Natomiast czy od minimum do maksimum lub odwrotnie, czy od ceny otwarcia do ceny najbardziej oddalonej? To pytanie pozostawię bez odpowiedzi, gdyż w moich back-testach (testach na danych historycznych) różnie to wychodziło. Raz lepiej było tak, a raz tak. Dlatego to pytanie pozostawiam otwarte i do rozważań indywidualnych. W tym konkretnym przypadku wartość bliższa wartości ADR byłaby mierzona od ceny otwarcia do ceny wyznaczającej minimum dnia. Minimum dnia osiągnięto m.w. 2 godziny po publikacji danych.

Aby podsumować lekko przydługawy wywód posłużę się kolejnym przykładem. Będzie to rynek USDCAD.

USDCAD

Przykład 2: USDCAD, M15, 30.05.2018 – 6.06.2018:

Na rysunku 2.3.15. widzimy barierę – ten ciemniejszy pomarańczowy kolor. Bariera tworzy rynek konsolidujący się. Patrząc na wolumen, rynek jest zainteresowany podebraniem krótkich pozycji w strefie. Najwięcej zleceń jest przy trzecim podejściu ceny pod barierę. Słabo to widać, więc przenieśmy się na kolejny rysunek oznaczony numerem 2.3.16.

W kółku zaznaczono trzecie podejście pod barierę. Po uderzenie za trzecim razem w barierę, rynek od razu się osunął. Ale tylko na chwilę. Rynek zostawiając tam cień, szybko powrócił. Cena 4 świecami wykonała ruch przebijający barierę i zabierający po drodze wszystkie możliwe zlecenia stop loss ludzi grających na spadki i wszystkie możliwe zlecenia kupna dla grających na breakouty. Szczyt oznaczony strzałką to dystans na poziomie 60 pipsów. Mało kto stawia tak duże stop lossy. Można nieoficjalnie przyjąć, że najdalsze stopy większości małych graczy (retail traders) dochodzą do 50 pipsów. Można tak uogólnić, choć to mocno zależy od konkretnej pary walutowej.

Zauważcie, że po tak przygotowanej pułapce, rynek bez większych korekt wykonał duży ruch w dół, bo mierzący aż 212 pipsów w czasie około doby (90 świec M15). Spoglądając na wolumen zauważamy, że dwa najwyższe słupki wolumenowe są sobie niemal równe. Duży gracz, diler, dostawca płynności trzymał tutaj krótkie pozycje od szczytu do dołka. Najpierw windował cenę do góry składając oczekujące zlecenia sell limit, a potem się odwracał zleceniami buy limit.

JAK TO ROZEGRAĆ – sieć transakcyjna

Jest to przykład sytuacji, które bardzo lubię zagrywać. Pytanie brzmi w jaki sposób? Może nie jest to idealny sposób, ale zrobiłbym to tak:

Pomysł na siatkę transakcyjną jest taki, że sprzedajemy fałszywe wybicie zleceniami oczekującymi typu LIMIT. Rynek w miarę jak dociera do poziomów oznaczonych czerwonymi przerywanymi liniami aktywowane są już automatycznie nieduże zlecenia sprzedaży (pozycje krótkie). Wchodzą same. Ja tylko patrzę (lub nie). Za każdym razem jest to ta sama jednostka transakcyjna. Jaka? To zależy od Waszego salda rachunku, dźwigni i odporności psychicznej. U mnie to by było powiedzmy po 0,2 minilota, czyli po 2 mikroloty na transakcję. To mnożymy razy 12 zleceń. Mamy zaangażowanie rzędu 2,4 minilota na całej sieci (po różnych cenach wykonania). Najpóźniej otwarte zlecenia, czyli te po najlepszej cenie, będą najszybciej zamykane (można też przyjąć myślenie przeciwne). Im niżej cena spada, tym więcej zleceń zamykam. Patrzę na zachowanie wolumenu. Jeśli nagle zacznie mocno przyrastać to wiem, że duży gracz zacznie robić to samo. Nie mam nerwów takich jak on. Pierwsze transakcje zamykam jak tylko rynek się zbliży do przeciwległej bandy zmienności. Na świecy o bardzo dużym wolumenie, o ile to jeszcze jest świeca spadkowa, chcę mieć większość sieci zamkniętej. A najlepiej całą sieć. Praca wykonana.

Teraz minimum 15 minut przerwy. Między zleceniami staram się zachować higienę psychiczną. Oczywiście nie dotyczy to zleceń składowych, zleceń siatkowych (koszykowych), gdyż siatka (lub koszyk) jest to tak naprawdę jedna transakcja. Te 12 zleceń to jedna sytuacja. Nie otworzę kolejnej, nawet jeśli mam pomysł, dopóki nie minie te magiczne 15 minut. W praktyce po tak wykonanej sieci myślę, że wziąłbym wolne do końca dnia. Każde z 12 zleceń (modelowo licząc) osiągnęło zysk w wysokości około 130 pipsów. Pewnie w ogóle nie postawiłbym tu stop lossów. Natomiast gdzie by one mentalnie leżały? Pewnie coś w stylu kolejne 60 pipsów nad szczytem (nad ostatnią transakcją sell limit, która weszła, a z góry nie wiem ile ich wejdzie lub 50 + 50, czyli 100 pipsów nad barierą – podwójnej wartości stop loss typowego małego gracza) lub odległość równą 2,1 x ADR. Powyższą sytuację możemy uznać za modelową.

—————————————————————————————————————–

Co ważne manipulacja jest najczęściej robiona na małej ilości dużych świec. I jest to warunek konieczny, aby otworzyć jakiegokolwiek trejda.

—————————————————————————————————————–

            Mam nadzieję, że na tle naszych rozważań, ten krótki przykład na rynku „Kanadyjczyka” podsumował tą część rozdziału. Omówiliśmy tutaj fałszywe wybicie, fałszywą barierę. Duży gracz nie ma wyboru. On nie sięga po nasze stop lossy tylko i wyłącznie po złości. On po prostu poszukuje klastra płynności. On wie, że jest za duży, by swobodnie składać zlecenia w każdym miejscu na rynku. Dlatego ów duży gracz, manipulator rynku musi poszukiwać miejsc na wykresie, które odznaczają się wysoką, znacznie wyższą niż normalnie, płynnością. Bardzo często jest tak, że idealne strefy zagregowanej płynności na rynku to są właśnie wąskie i bardzo pojemne strefy, w których leżą zlecenia stop loss mniejszych graczy.